گفتــم از زشتـی گـفـتــار بدم، گفت بیا            از سیــه‌کاری رفـتــار بدم، گـفـت بیـا

گفتم از غفلت دل از هَوَســم از نَـفـسم            صاحب آن همه کــردار بـدم، گفت بیا

گفتم از سرکشی‌ام، با عـملم کردم فاش           نیستم خستـه‌ دل از کــار بدم، گفت بیا

گفتم از دوست گریزانم و در خود غرقم           دائمــا در پی پــنــدار بــدم، گـفـت بیـا

گفتــم از گــوهــر ذکـر تو ندارم بهـره           غوطه‌ور مانده در افکار بدم، گفت بیا

گفتم ای چشمۀ خوبی، سحری چشم گشا           نگر اعمــال شـرر بار بــدم، گفت بیـا

گـفـتـم آیینـۀ شیطان شده بـودم عمـری           خسته از دست همین یار بدم، گفت بیا